شب آخر بود،قبل ازعملیات.بچه ها را توجیه می کرد.

پرسید اگه یه جا وقت کم آورید،به یه چیز حساب نشده ای برخوردید

مثل میدون مین،سیم خاردار، چکار می کنید؟

همه ساکت مانده بودند. یک نفر بلند شد و گفت حاجی جان،

فکر اون جاش رو هم از قبل کردیم. کار پیش میره.

نگران نباش، پرسید:چه جوری؟گفت:حاجی بی خیال شو.

بذار اگه لازم شد عمل کنیم.اگرهم لازم نشد که نشده دیگه.

اصرار کرد.بالاخره تسلیم شدند.گفتند:

دیشب بچه های ما لیست گرفتند.

توی گروهان ما پانزده نفر حاضرن توی میدون مین

یا روی سیم خاردار بخوابن تا بقیه ردبشن.

اگر لازم شد می خوابن.فردا شبش که گیر کردیم،

عده ای آمدند جلو.پانزده نفر بودند.

یادگاران