هنگام وداع ! فرا رسيده است
شمعي بود از دنياي خود جدا شد
و به پهنه هستي عالم قدم گذاشت
به دام عشق پروانه افتاد اسير شد سوخت و گرفتار شد
اما از خواب بيدار شد و هر کس به سوي کار خويش رفت
همه رفتند و او را تنها گذاشتند .شمعي دور افتاده
شمع بودم اشک شدم
عشق بودم آب شدم
جمع بودم روح شدم
قلب بودم نور شدم
اتش بودم دود شد م......
( شهيد دکتر چمران )

سالروز شهادت شهيد دکتر چمران گرامي و راهش پر رهرو باد