حضرت محمد(ص) بردبارترین،شجاع ترین،دادگرترین،مهربان ترین،و بخشنده ترین مردم بود.

بر زمین می نشست و می خوابید.پای افزارش را خودش تعمیر می کرد.

درخدمت خانواده اش بود.هدیه را می پذیرفت هرچند که جرعه ای شیر باشد.

نگاهش را در صورت کسی خیره نمی کرد،

برای رضای پروردگارش خشم می گرفت نه برای خودش.

بیشتر لباس هایش سفید رنگ بودو جامه را از سمت راستش در بر می کرد.

از بیماران اگرچه در دورافتاده ترین نقطه مدینه بودند،

عیادت می کردند.با فقرا مجالست داشت و با مسکینان هم غذا می شد.

اهل فضل را در مردم و خویشان گرامی می داشت.بر کسی جفا روا نمی داشت.

بدی را با بدی پاسخ نمی داد،بلکه می بخشید و گذشت می کرد.

با هرکس ملاقات می کرد،نخست او بود که سلام می داد.

چون می نشست و برمی خواست،خدا را یاد می کرد.

در حال خشنودی و ناخشنودی جز حق بر زبان نمی راند.

بسیار متبسم بود و با این وجود پیش از همه از خداوند خوف و خشیت بر دل داشت...