رحمه الله عليهم رحمه واسعه!
راستي من از مصاحبت آفتاب مي آيم/ کجاست سايه؟!
سلام
خوبيد...
شهادت امام هادي رو به شما تسليت ميگم...
باروني باشيد...
داستان فوق العاده زيبا واموزنده اي بود
دستتون درد نكنه
اي كاش انسانهايي همچون شهيدان حال نيز بودند
اي كاش
خدانگهدارتون
به منم سري بزنيد
http://www.shaere.parsiblog.com/
سلام . نمي دانم چرا يه هو بغض گلويم رو گرفت به راستي كه چنين شهدايي شهداي اسلامند .و شهداي محمدي كه در راه دفاع از اسلام ،فرمانش (اطلبوآ العلم من المهد الي اللهد)را از خاطر نمي برند . درود بر خاك پاكتان
يا علي
مطلب جالبي بود
ان شاالله همچين افرادي رو الگو قرار بديم
موفق باشيد
امروز نميدونم چه خبره سر به هر وبلاگي كه ميزنم از شهداء نوشته اند.
يكي برام پيام داده كه تا چند كيلو متري كربلا رفته اما پاش به كربلا نرسيده. دلم گرفته، از شهداء خيلي دور شدم، ولي حس ميكنم اگه گاهي اوقات ناخواسته فراموششون ميكنم، اونقدر ما حواسشون به ماست، كه با محبت تمام به ما سر ميزنند ...
مخلص همه شهدا هستم...
اگه سر بزنيد خوشحال ميشم.
شهيد با شيوه ي مردن خويش، به امتش شيوه ي زندگي کردن را مي آموزد.
« شهادت » نه يك « باختن » كه يك
« انتخاب » است. ياعلي
