هوالله...يادم مياد اون روزي كه بهم خبر دادند اروميه قبول شدم چقدر گريه كردم...اصلا دلم نمي خواست برم و ثبت نام كنم؛بدتر از غربت تعريفاي بدي بود كه ازين شهر شنيده بودم...ولي وقتي برا اولين بار وارد اين شهر شدم چشمم به يه تابلو خورد...«به شهر شهبدان باكري خوش آمديد»..نازه يادم افتاد به چه شهري پا ميزادم...مونس تنهايي ها وغربتم رو پيدا كرده بودم..توي اين 4سال هروقت دلم ميگرفت مزار خالي و ساكتشون تنها پناهم بود...اين 4سال برام پر بود از ياد حاج مهدي و حاج حميد...الان دلم براشون خيلي تنگ شده...حاج مهدي قرار نبود تنهام بزاريا!!!...التماس دعا يازهرا