كاش صاحب برسد بنده به زنجير كند
اين جوانان همه را در ره خود پير كند
هيچ كس كاش نباشد نگهش بر راهي
چشم بر در بوَد و دلبر او دير كند
كاش چشم گل زهرا به دل ما افتد
با نگاهش به دل غمزده تأثير كند
كاش از روي ترحم گذرد بر دل من
خود بسازد دل ويرانه و تعمير كند
كاش صاحب نفسي همدم اين خسته شود
كه ز گرمي لبش مسأله تغيير كند
چند ساليست كه در هجر رخش ميگرييم
كاش با نيم نگه از همه تقدير كند
كاش با آن قلم عشق شبي نام مرا
در ميان صحُف فاطمه تحرير كند
كاش روزي بزند تكيه به ديوار حرم
با همان لحن علي نغمه تكبير كند
كاش جز مجلس او جاي دگر پا ننهم
تا فقط مجلس او جان مرا سير كند

به اميدتعجيل درفرج