ياد باد آن روزگاران ياد باد

خاطره اول :

يك چشمش تركش خورده بود توي عمليات بعدي دستش هم قطع شده هميشه توي مداحي هايش

اين طور مي خواند

بايد اين ديده و اين دست كنم قرباني

تا كه تكميل شود حج من و تقصيرم

خاطره دوم :

دو سه تا آرپي چي كه ميزد سجده مي كرد روي لبه ي خاكريز.

دوباره بلند مي شد آرپي چي ميزد.

مي خواستم حرفي نزنم نشد. گفتم " شهيد شدن كه ديگه اين قدر التماس نداره ، التماس نكردي هم نكردي نمي بيني چه طور مي كوبد."

سجده اش طول كشيد.

تير خورده بود وسط پيشانيش

خاطره سوم :

فرمانده گردانمان را صبح ديم كه از اروند رد شديم. خيلي خوش حال بود

همه مان خوشحال بوديم

گفتم : حسن آقا ! سركيفي ها !

گفت " آره تو دعا كن توي همين عمليات شهيد بشم. توي همين عمليات ها !"

فردا جنازه اش را آوردند خنده روي لب هاش بود.

*****

اللهم عجل لوليك الفرج