پرستویی در غبار بی کسی

در سر زمینی همرنگ خاک و خون

پرواز می کرد

بال در بال خمپاره های سیاه

مثل سایه به دنبال رقص احساس در باد

وقتی نخل ها آتش گرفتند

و روح ها سبکتر از پر پرواز در آسمان اوج گرفتند

جانها فدای خاک سرزمینی شد

که بوی عشق می داد

اینک پرستو برای همیشه در پرواز خواهد بود

تا کوچ را معنایی جز شهادت نباشد

و عشق را تفسیری جز عشق

م-میرزایی